Гаспадар
Як было тое – невядома.
Заяц стаў уладальнiкам дома.
Дом той з садам ды дваром,
З электрычным быў катлом.
220 вольт у разетках.
Гэта вам не жарты, дзеткi!
Зайчык наш, няма сакрэтаў,
Гаспадар нядрэнны быў.
Толькi вось бяда:
У камп’ ютар ён гуляцца палюбiў.
Пазабыўшы ўсе на свеце,
Б’ ецца ў «танкi» наш русак.
А тым часам з электрасеткай
Справа абстаяла так:
Хто ў кухнi?
Няма нікога.
А чамусьцi свет гарыць.
На плiце на электрычнай
Каша ўжо даўно кiпiць.
У зале свет, як на таможнi,
20 лямпачак гарыць.
А зайчык наш у «танках»
Усё бязвылазна сядзiць.
Ён забыў, што ў пакоi грае
Гучна патэфон.
I даўно тарчыць з разеткi,
Ужо зараджаны смартфон.
Зай дабавiў гуку ледзь —
Тут не вытрымала сець.
Раптам чорным усё зрабiлась.
Цемра стала – не вiдаць.
І не можа наш зайчык
Больш у «танчыкi» гуляць.
Хутка домiк астывае,
Зай пра гульнi забывае.
I яму цяпер нялюба
I нi пець, нi танцаваць.
I iдзе наш зайка шэры
Да суседзяў начаваць.
Кожны з нас павiнен ведаць,
Што ўдзень або ўначы
Электрычную энергiю
Мы павiнны берагчы.
I ў вольны час над вершам
Гэтым ты паразважай.
Мабыць, кожны з нас хоць трохi
У чымсьцi, як i гэты зай?